Hava Tanrısı Aether
Aether Yunan mitolojisindeki ilk tanrılardan birisidir. Göksel hava tanrısı olarak bilinmektedir. Erebus ve Niks‘in kızıdır.
Bu yazımızda Yunan mitolojisinin hava tanrısı Aether’i inceledik.
Aether Kimdir? Ne Tanrısıdır?
Başlangıçta sadece Kaos vardı. Boşluktan karanlığın tanrısı Erebus ve gecenin tanrıçası Nyx ortaya çıktı. İlkel çocukları göksel havanın tanrısı Aether, günün ve dünyevi ışığın tanrıçası kız kardeşi Hemera idi. Onlar, ünlü Olimposlulardan önce gelen panteonun ilk doğan tanrıları Protogenoi’dir.
İlk çağlarda, Yunan efsanelerine göre, tanrıların soluduğu saf hava Aether’in etki alanıydı. Göklerin üst havası, Dünya’da yaşayan ölümlülerin normal havası değildi.
Yaratılış mitinin bize söylediği gibi, ışık ve hava karanlıktan doğdu. Gezegeni çevreleyen gökler, gökyüzü kubbesinin hemen altındaydı. Tanrılar Aether’in havasını soludular, insanlar Dünya’da havalarını aldılar ve birde devlerin cezalandırıldığı ve ruhların yargılandığı zindan benzeri bir yer olan yeraltı Tartarus’un karanlık havası vardı. Gökler, Dünya’nın üstünde olduğu kadar Hades’in altındaydı.
Aether ve kız kardeşi Hemera birlikte çalıştılar. İkisi, ebeveynlerinin karşıtıydı. Karanlık ve gece her akşam Tartarus’tan gezegeni karanlığa götürmek için ortaya çıkıyordu. Sabah, Hemara gelip karanlığı temizleyecekti, böylece kardeşinin ışığı Dünya’da parlayabilirdi.
Aether’in Ailesi
Aether’in çocukları da ilkel tanrılardı. Dünyanın ruhu, Toprak Ana olarak da bilinen Gaia idi. Thalassa ve Pontus denizin ilkel ruhları ve gökyüzünün ruhu Ouenus’tur. Aergia tembellik kişiliğini oluştururken Tartarus kasvetli yeraltı dünyasının ruhu idi.
Aether Nedir?
Aether ilk tanrılardandı. Ve ilk tanrıların misyonu büyük ölçüde daha yeni tanrılarla değiştirildi. Bu yüzden Aether onuruna inşa edilen kült merkezi veya tapınaklar yoktur.
Ancak bir mirası vardır. Aether, antik bilimde toprak, su, hava ve ateşten sonra beşinci element olarak biliniyordu: Evreni dünyanın ötesini dolduran, daha sonra öz olarak da bilinen malzeme. 19. yüzyılda Aether, yerçekimi ve ışık gibi doğal olayları açıklamak için kullanıldı.
Modern bilim, eski ve ortaçağ simyasının klasik unsurlarını geçti. Bununla birlikte, eski tanrının alanı – göklerin havası – bugün atmosfer olarak bildiğimiz şeydir. Güneşin tehlikeli ışınlarının çoğunun dünyaya ulaşmasını önler, ısıyı hapseder ve gezegenimizi makul bir sıcaklıkta tutar. Atmosferin oksijeni Dünyadaki tüm yaşam için gereklidir.
